หนังสือ ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 1-10 (พิมพ์ใหม่) ผู้เขียน: โร่วเปาปู้ชือโร่ว

รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 1 (พิมพ์ใหม่)
เป็นเรื่องราวของโม่เวยอวี่ พระเอกที่ตายแล้วย้อนอดีตมาช่วงเด็กก่อนจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นจนทำให้เปลี่ยนไปคนละคน ฉู่หวั่นหนิงนายเอกเป็นซือจุน อาจารย์ของพระเอก ชีวิตวัยเด็กพระเอกก็ล้มลุกคลุกคลานจนกระทั่งมาคำนับอาจารย์ นายเอกเคยช่วยชีวิตพระเอกตอนยังเป็นแค่เด็กเล็ก ๆ แต่เพราะยังเล็กเนี่ยแหละความทรงจำพระเอกตอนนั้นเลยเป็นแค่ภาพเลือนราง พอเห็นหน้านายเอกก็รู้สึกติดใจว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ไม่ได้ถามออกไป นายเอกโตมาให้ละเรื่องทางโลกมีแต่ความรู้สึกว่างเปล่า บำเพ็ญเพียรอย่างเดียวเมื่อพบกับจิตใจที่ดีงาม รอยยิ้มสว่างสดใสและความเด็ดเดี่ยวของพระเอกทำให้นายเอกใจสั่น เริ่มบทแรกจะเกริ่นถึงโม่หรันตอนขึ้นเป็นจักรพรรดิ

รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 2 (พิมพ์ใหม่)
หว่านเยี่ยอวี้เหิง เป๋ยโต่วเซียนจุน
ครอบครองสามเทพศัสตรา ปรมาจารย์อันดับหนึ่งแห่งยุค
ผู้เป็นที่แย่งชิงตัวของเหล่าสำนักบำเพ็ญเพียร
ครั้นเทียนเวิ่นปรากฏ สี่ทะเลล้วนสั่นสะเทือน
ชุดขาวดุจหิมะสยบโลกมนุษย์สิ้นสี กล่าวได้ว่า
เขาสมควรเป็นผู้ครอบครองพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในยุคนี้
ทว่าบุคคลที่ร้ายกาจถึงเพียงนี้ก็ยังมีจุดอ่อน ในใจเขามีคนผู้หนึ่ง
ฉู่หว่านหนิงซ่อนเขาไว้ในส่วนลึกที่สุดของหัวใจอย่างระมัดระวัง
ไม่ชอบตนก็ช่าง ขอเพียงได้คิดถึงอยู่เงียบๆ ปกป้องคนผู้นั้นไว้
ไม่ได้ครอบครองก็ช่าง ไม่ว่าอย่างไรก็ดีทั้งสิ้น
แต่เขาไม่รู้ว่าตนจะทนอยู่กับความเจ็บปวดเช่นนี้
ไปได้อีกนานเพียงใด ไม่รู้ว่าตนจะล้มลงเมื่อใด

รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 3 (พิมพ์ใหม่)
เซวียเหมิง เซวียจื่อหมิง
หน้าตาเย่อหยิ่งหล่อเหลา สวมเกราะเบาสีน้ำเงินขอบเงิน
คาดเข็มขัดหัวสิงห์ รวบหางม้าสูงรัดด้วยรัดเกล้าสีเงินประณีต
เป็นประมุขน้อยของยอดเขาสื่อเซิง ญาติผู้น้องของโม่หราน
กราบฉู่หว่านหนิงเป็นอาจารย์ ประสบความสำเร็จตั้งแต่วัยเยาว์
ใครต่อใครต่างขนานนามว่า บุตรรักของสวรรค์ บุตรพญาหงส์
เซวียเหมิงปราดเปรื่องมีพรสวรรค์ เป็นอัจฉริยะผู้หนึ่ง ตั้งแต่เข้าสำนัก
จนกระทั่งฝึกแก่นวิญญาณสำเร็จ ใช้เวลาทั้งสิ้นไม่เกินห้าปี
เป็นที่ปลาบปลื้มของบุพการี ทุกหนแห่งล้วนแซ่ซ้องสรรเสริญ

รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 4 (พิมพ์ใหม่)
ศิษย์สำนักหรูเฟิง เยี่ยวั่งซี บุรุษผู้นี้เครื่องหน้าเข้มชัดลึกล้ำ
คิ้วกระบี่คมเข้ม ดวงตาทั้งคู่ราวกับอาบประกายดาว ใสกระจ่าง
เฉียบคม เกล้าผมสวมครอบเกี้ยวหยกดำ ใบหน้าสีน้ำผึ้งหล่อเหลา
มีชีวิตชีวา แม่รูปร่างมิได้สูงใหญ่กำยำ ทว่าท่วงท่าผึ่งผายสง่างาม
ยิ่งกว่าสนเขียว ขาเรียวยาวตรงทั้งสองข้างที่อยู่ในกางเกงเข้ารูปสีดำ
ดูเพรียวกระชับ ทรงพลังอย่างยิ่ง เยี่ยวั่งซีผู้นี้คือวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่
ในหมู่คน คือวิญญูชนที่หนักแน่น คือเทพสงครามไร้พ่ายสูงส่ง
บริสุทธิ์ดุจต้นไผ่ แม้ยามนี้จะยังไร้ชื่อเสียง แต่ชาติก่อนเขาคือ
ยอดฝีมืออันดับสองของโลกบำเพ็ญเพียร รองจากฉู่หว่านหนิง

รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 5 (พิมพ์ใหม่)
เป็นเรื่องราวของโม่เวยอวี่ พระเอกที่ตายแล้วย้อนอดีตมาช่วงเด็กก่อนจะ
เกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นจนทำให้เปลี่ยนไปคนละคน ฉู่หวั่นหนิงนายเอกเป็นซือจุน
อาจารย์ของพระเอก ชีวิตวัยเด็กพระเอกก็ล้มลุกคลุกคลานจนกระทั่งมาคำนับ
อาจารย์ นายเอกเคยช่วยชีวิตพระเอกตอนยังเป็นแค่เด็กเล็กๆ แต่เพราะยังเล็ก
เนี่ยแหละความทรงจำพระเอกตอนนั้นเลยเป็นแค่ภาพเลือนราง พอเห็นหน้า
นายเอกก็รู้สึกติดใจว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ไม่ได้ถามออกไป นายเอก
โตมาให้ละเรื่องทางโลกมีแต่ความรู้สึกว่างเปล่า บำเพ็ญเพียรอย่างเดียวเมื่อ
พบกับจิตใจที่ดีงาม รอยยิ้มสว่างสดใสและความเด็ดเดี่ยวของพระเอกทำให้
นายเอกใจสั่น เริ่มบทแรกจะเกริ่นถึงโม่หรันตอนขึ้นเป็นจักรพรรดิ

รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 6 (พิมพ์ใหม่)
เป็นเรื่องราวของ โม่เวยอวี่ พระเอกที่ตายแล้วย้อนอดีตมาช่วงเด็กก่อนจะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้นจนทำให้เปลี่ยนไปคนละคน ฉู่หวั่นหนิง นายเอกเป็นซือจุน อาจารย์ของพระเอก ชีวิตวัยเด็กพระเอกก็ล้มลุกคลุกคลานจนกระทั่งมาคำนับอาจารย์ นายเอกเคยช่วยชีวิตพระเอกตอนยังเป็นแค่เด็กเล็ก ๆ แต่เพราะยังเล็กเนี่ยแหละความทรงจำพระเอกตอนนั้นเลยเป็นแค่ภาพเลือนราง พอเห็นหน้านายเอกก็รู้สึกติดใจว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนแต่ไม่ได้ถามออกไป นายเอกโตมาให้ละเรื่องทางโลกมีแต่ความรู้สึกว่างเปล่า บำเพ็ญเพียรอย่างเดียวเมื่อพบกับจิตใจที่ดีงาม รอยยิ้มสว่างสดใสและความเด็ดเดี่ยวของพระเอกทำให้นายเอกใจสั่น เริ่มบทแรกจะเกริ่นถึง โม่หรัน ตอนขึ้นเป็นจักรพรรดิ

รายละเอียด : ฮัสกี้หน้าโง่กับอาจารย์เหมียวขาวของเขา เล่ม 7 (พิมพ์ใหม่)
ซือเม่ย ซือหมิงจิ้ง ตลอดมาล้วนเป็นคนอ่อนโยน ความประพฤติสมบูรณ์แบบ และอยู่ในโอวาท
เขาเหมือนปุยหิมะที่เพิ่มตกลงมา ขาวบริสุทธ์ไร้มลทิน ด้วยเหตุนี้เมื่อบนพื้นหิมะมีฝุ่นธุลีตกต้อง
แม้เพียงเล็กน้อยดอกเหมยแย้มบานครึ่งดอกแม้สักกิ่ง ก็ล้วนสะดุดตาจนน่าพะวง เขาเติบใหญ่
ขึ้นมาเหมือนดอกถานฮวาที่ผลิบานในราตรีอันยาวนาน กลีบเลี้ยงเขียวชอุ่มไม่อาจปิดซ่อนสีขาว
บริสุทธิ์ที่อยู่ภายในกรุ่นกลิ่นหอมขจรขจาย แผ่ราศีบดบังทุกสรรพสิ่งรอบด้าน
บุรุษผู้นี้รูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวดุจหยดน้ำแข็ง นัยน์ตาดอกท้อท่วมท้นด้วยความรู้สึก
แวววาวอ่อนละมุนดุจธารวสันต์ ดูแล้วช่างอ่อนโยนนัก เกรงว่าต่อให้บันดาลโทสะขึ้นมาก็คงนุ่มนวล
ไปหมด แนวโค้งของสันจมูกเนียนลื่นอ่อนโยน มากไปกว่านี้สักส่วนก็จะคมเข้มเกินไป น้อยไปกว่า
นี้สักส่วนก็จืดจางเกินไป ริมฝีปากแดงอิ่มเต็มดุจผลอิงเถาพราวน้ำค้าง คำพูดที่เอ่ยออกมาล้วน
หวานละมุน ความผิดของเขาก็ดี ความลังเลของเขาก็ช่าง ความเห็นแก่ตัวเพียงเล็กน้อยบางครั้ง
บางคราวของเขาล้วนชัดเจนจนเห็นได้ชัด ทั้งยากจะลืมเลือนเดิมเขาเองก็เป็นคนธรรมดา